Logopeda

GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA – czyli zabawne sposoby na usprawnianie narządów mowy

CZĘŚĆ I

Dzieci, których narządy mowy nie są odpowiednio sprawne często zastępują głoski trudne do wymówienia łatwiejszymi. Wtedy zamiast „szafa” maluch mówi „safa”, a zamiast „rower” - „lowel” lub „jowej”. Dlatego tak ważną rolę w procesie wspierania rozwoju mowy u dziecka pełnią ćwiczenia artykulacyjne. Powinny być one wykonywane bardzo dokładnie, bez pośpiechu. Należy pamiętać, aby czas trwania i liczbę powtórzeń dostosować do indywidualnych możliwości i potrzeb dziecka.

Lepiej ćwiczyć krótko, ale kilka razy dziennie:

- 3-5 minut z trzylatkiem,

- do 10 minut ze starszym dzieckiem.

Początkowo wskazane jest prowadzenie ćwiczeń przed lustrem, aby dziecko mogło obserwować wzór prawidłowego ułożenia narządów artykulacyjnych. Można do „gimnastyki buzi i języka” wykorzystywać każdą okazję: spacer, podróż itp. W pracy z małym dzieckiem warto wykorzystać jego naturalną potrzebę zabawy i prowadzić te ćwiczenia właśnie w takiej formie. Zadaniem dorosłego jest pokazanie poprawnie wykonanego ćwiczenia i zachęcanie dziecka do pracy. Trzeba chwalić malucha za podejmowany wysiłek, nawet gdyby efekty nie były początkowo najlepsze.

1. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie warg

- przesadne, głośne i dokładne wymawianie naprzemienne samogłosek: e-o-e-o-e-o (naśladujemy karetkę pogotowia), i-o-i-o-i-o (zabawa w naśladowanie osiołka), e-u-e-u-e-u (naśladowanie straży pożarnej);

- "Pajacyki" - naśladowanie min wesołego i smutnego pajacyka;

- „Wielbłąd” - zakładanie dolnej wargi na górną i odwrotnie - górnej na dolną;

- "Króliczek" - wysuwanie warg do przodu (wargi ściągnięte) i przesuwanie w kąciki ust: w prawo, w lewo, tak jakby królik chrupał marchewkę;

- „Parskanie” - naśladowanie odgłosu zmęczonego konika, lub warkotu samochodu;

- „Całuski dla mamy”, czyli głośne cmokanie ściągniętymi w dzióbek wargami;

- nadymanie jednego policzka i przesuwanie powietrza do drugiego (tak jakbyśmy płukali buzię wodą);

- nadmuchiwanie baloników, puszczanie baniek mydlanych;

- „Chudzinka” - wciąganie policzków do jamy ustnej;

- „Wąsy" - utrzymywanie słomki lub kredki między nosem a górną wargą;

- „Rybka" - powolne otwieranie i zamykanie warg wysuniętych do przodu;

- „Ptaszki" - wysuwanie do przodu mocno ściągniętych warg, gwizdanie przy ich lekkim rozchyleniu (fiu, fiu..).

 2. Ćwiczenia języka

- „Zziajany piesek" - wysuwanie języka daleko na brodę;

- "Kotek" oblizywanie warg, mlaskanie, naśladowanie ruchu picia mleka z miseczki;

-„Jaszczurka" - zjadanie okruszków, płatków kukurydzianych, posypki z talerzyka posługując się tym razem tylko czubkiem języka;

- unoszenie języka wysoko w kierunku nosa;

- „Broda i wąsy" - sprawdzanie językiem, czy nie rośnie nam broda i wąsy;

-„Liczenie ząbków" - unoszenie czubka języka do górnych i dolnych zębów, dotykanie, „liczenie” językiem poszczególnych zębów;

- „Dentysta" - sprawdzanie językiem, czy w ząbkach nie ma dziur;

- „Wahadełko" - kierowanie języka w kąciki ust bez dotykania warg i zębów;

- „Wesoły źrebak” - kląskanie językiem (naśladowanie stukotu końskich kopyt);

- „Malowanie sufitu" - przesuwanie czubka języka od zębów do podniebienia miękkiego, tak jakby język był pędzelkiem i malował w buzi sufit;

- „Skacząca piłka " - wypychanie językiem prawego i lewego policzka, tak jakby do buzi wpadła piłeczka;

- „Wąż” - przeciskanie języka pomiędzy zaciśniętymi zębami;

- „Liczenie gwiazdek na niebie” – dotykanie czubkiem języka różnych punktów na podniebieniu.

Opracowały

Jolanta Brzozowska, Wioletta Mierniczek

na podstawie artykułu  B. Marmurowskiej, N.Volkmer – Poradnia Logopedyczna Verbum

Czy moje dziecko potrzebuje pomocy logopedy?

Dziecko trzyletnie:

Nie mówi lub mówi niewiele?

Dziecko w wieku trzech lat powinno już mówić. Logopeda powinien określić przyczyny opóźnionego rozwoju mowy. Niezbędna jest pomoc w rozwijaniu mowy.

Podczas mówienia wysuwa język między zęby (wymawiając głoski: s,z,c,dz, ś,ź,ć,dź, sz,ż, cz,dż, t,d,n,l)? W czasie artykulacji tych głosek język znajduje się między zębami, wyrazy wymawiane są nieprawidłowo. Taka wada wymowy nie mija sama. Im dłużej dziecko tak mówi, tym trudniej będzie mu nauczyć się prawidłowej formy artykulacji.

Dziecko czteroletnie:

Mówi „sianki” zamiast sanki, „ziamek” zamiast zamek? Dziecko w tym wieku nie powinno już zmiękczać głosek s,z,c,dz.

Mówi „tot” zamiast kot, „duma” zamiast guma? Już najwyższy czas aby nauczyło się wymawiać głoski „k” i „g

Mówi „kom” zamiast dom, „gach” zamiast dach? Czterolatek powinien wymawiać głoski „t” i „d”.

Mówi „łoda” zamiast woda? Nie powinno już zastępować głoski „w” przez „ł”.

Mówi „lowel” zamiast rower? Dziecko ma czas do 6-go roku życia na to, aby nauczyć się wymawiać głoskę „r”.

Mówi „jody” zamiast lody? Dziecko powinno już umieć wymawiać głoskę „l”.

Dziecko pięcioletnie:

Około 50 % dzieci nie wymawia głosek sz, ż, cz, dż, r zastępując je innymi głoskami. Mówi, np. „zeka” zamiast rzeka, „capka” zamiast czapka.

Wymawia wyrazy z głoskami sz, ż, cz, dż z dziwnym brzmieniem? Być może nieodpowiednio układa język, realizując np. wymowę dorsalną lub boczną. Taka wymowa może dotyczyć także głosek: s, z, c, dz.

Wymawia głoskę „r” w dziwny sposób np. „po francusku”? Każda zła realizacja tej głoski podlega korekcie.

Mówi „samek”, zamiast zamek, „foda” zamiast woda, „sima” zamiast zima? Dziecko w tym wieku nie powinno zamieniać głosek dźwięcznych na bezdźwięczne.

Dziecko nie mówi płynnie, zacina się, powtarza wyrazy? Tylko logopeda może określić, czy jest to niepłynność rozwojowa, czy jąkanie, a także udzielić odpowiednich wskazówek rodzicom.

Mówi niezrozumiale? Mowa dziecka pięcioletniego powinna być zrozumiała.

Mówiąc opuszcza w wyrazach trudniejsze głoski? Jest to normalne zjawisko dla dzieci w wieku 3, 4 lat. W wieku 5 lat niedopuszczalne. Także opuszczanie sylab czy przestawianie ich.

Dziecko sześcioletnie:

Około 20 % dzieci nie wymawia prawidłowo głosek sz, ż, cz, dż, r.

Mówi „lęka” zastępując głoskę „r” głoską „l”? Jest to najtrudniejsza głoska do wypowiedzenia przez dziecko, pojawia się w mowie najpóźniej.

Powinno umieć budować wypowiedzi poprawne pod względem logiki i składni.

Dziecko siedmioletnie:

Wymowa powinna być prawidłowa. Wszystkie głoski mówione prawidłowo, czysto, bez zniekształceń, bez zastępowania przez inne głoski.

Jeśli zauważyli Państwo w/w objawy u swoich dzieci oznacza to, iż niezbędna będzie konsultacja logopedyczna.

Co jeszcze powinno nas zaniepokoić?

Dziecko w czasie mówienia wysuwa język między zęby.

Mówi przez nos, ma otwarte usta (gdy nie ma kataru).

Budowa narządów artykulacyjnych odbiega od normy (np. wady zgryzu, krótkie wędzidełko, rozszczep podniebienia, rozszczep warg).

Dziecko porozumiewa się za pomocą gestów, prostych sylab, nie rozumie, co do niego mówisz (brak rozumienia mowy jest niepokojący – sprawdź, czy dziecko dobrze słyszy).

Logopedę, w jego pracy, wspomagają:

Psycholog – określa poziom rozwoju wszystkich funkcji poznawczych i rozległości ewentualnych deficytów.

Ortodonta – zbada budowę zgryzu i ustali program ewentualnego leczenia (aparat ortodontyczny, ćwiczenia, zabiegi).

Laryngolog – zbada budowę jamy ustnej, nosowej, pomoże usunąć przyczyny problemów z oddychaniem (trzeci migdał, skrzywiona przegroda, katar, polipy), podetnie skrócone wędzidełko, zbada słuch.

Foniatra – zdiagnozuje ewentualne problemy z głosem i ustali rodzaj leczenia.

Audiolog – zajmuje się procesem słyszenia, chorobami narządu słuchu i problemami osób niedosłyszących.

Pedagog – bada poziom umiejętności szkolnych dziecka: pisania (ortografia), czytania, rozumienia przeczytanych treści oraz podejmie pracę w celu wyrównania deficytów w zakresie wyżej wymienionych umiejętności.

Pediatra – służy rodzicowi pomocą w dotarciu do wszystkich w/w specjalistów

Jolanta Brzozowska, Wioletta Mierniczek

na podstawie artykułu dr A.Kubik

„Świadomość logopedyczna rodziców dzieci w wieku przedszkolnym – relacja z badań”

– Uniwersytet Rzeszowski

Drodzy Rodzice, przed Wami propozycje profilaktycznych zabaw logopedycznych . Ważne jest to, aby ćwiczenia były krótkie, intensywne, ale wykonywane systematycznie, każdego dnia. Pamiętajcie, że można „przemycać” gimnastykę buzi i języka nie tylko wykonując zadania przy stoliku, ale też wykorzystując każdą możliwą sytuację. Niech dziecko cmoka, parska, dmucha i głośno się przy tym śmieje, a Ty, Rodzicu, baw się razem z nim.

TYDZIEŃ 3

Oto kilka propozycji, które usprawniają aparat artykulacyjny:

plik do pobrania

trzeci tydzień

TYDZIEŃ 2

W tym tygodniu pierwsza propozycja ćwiczeń artykulacyjnych zaczerpnięta jest ze strony:  www.rysopisy.eduzabawy.com 

GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA – WYMYŚL SŁOWO

 Wycinamy kartoniki z literami, a następnie rozkładamy je na dywanie napisane do dołu. Dziecko losuje kartonik, następnie odczytuje literę (lub robi to rodzic) i wymyśla słowo, które zaczyna się na daną literę. Dzieci starsze literują lub sylabizują wymyślone przez siebie słowo. Następnie wykonujemy wspólnie ćwiczenie przypisane do danej litery (np. wysyłamy buziaki). Później zamiana ról – losuje rodzic. Bawimy się do momentu aż z dywanu znikną wszystkie kartoniki.

A oto druga propozycja ćwiczeń artykulacyjnych:

ŻABIA GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA – GRA ONLINE

https://www.logopestka.pl/zabia-gimnastyka-buzi-i-jezyka-gra-online/

Przed Wami propozycja ćwiczeń narządów artykulacyjnych tym razem w wersji online. Aby rozpocząć grę naciskamy „Start”. Kręcimy ruletką, naciskając „Spin it”. Następnie wykonujemy ćwiczenie, które wylosowaliśmy (np. kląskaj jak konik). Po zrobieniu danego ćwiczenia możemy je wyeliminować z puli gier, wciskając „Eliminate” lub zostawić, klikając „Resume”. 

Trzecia propozycja to ważne dla prawidłowej artykulacji ćwiczenia oddechowe:

ĆWICZENIA ODDECHOWE – „KOŁYSANIE MISIA”

Dziecko kładzie się na plecach na dywanie. Na brzuch dziecka kładziemy ulubiona maskotkę. Następnie dziecko zamyka oczy, nabiera powietrze nosem i wypuszcza ustami. W czasie wdechu miś unosi się w górę, a w trakcie wydechu – opada w dół. W ten sposób kołyszemy misia.

ĆWICZENIA ODDECHOWE – MOST

Do zabawy potrzebne będą: klocki oraz piłeczka ping – pongowa / pompony/ kulka papieru. Z klocków budujemy most. Zabawa polega na dmuchani na piłeczkę ping – pongową, kolorowe pompony lub kulkę papieru tak, aby „przeszły” pod mostem.

ĆWICZENIA ODDECHOWE – WYŚCIG CHRUPEK KUKURYDZIANCYH

Do zabawy potrzebne będą małe chrupki kukurydziane oraz słomka. Na brzegu stołu kładziemy chrupki kukurydziane ( dla każdego uczestnika zabawy po jednym). Na komendę „Start” dmuchamy przez słomkę na nasz chrupek tak, żeby jak najszybciej „przeprowadzić” go na drugą stronę stołu. Zwycięża ten, kto zrobi to jako pierwszy.

Inspiracji do ćwiczeń można również poszukiwać poniżej.

Życzę udanej zabawy!

Ćwiczenia logopedyczne:

https://www.nebule.pl/logopedia-w-domu/

Opracowała w oparciu o w/w strony -Jolanta Brzozowska

Tydzień 1

PRZYKŁADY ĆWICZEŃ LOGOPEDYCZNYCH:

1. Ćwiczenia słuchowe – stanowią bardzo ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego. Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy dziecka.

Przykłady:
„Co słyszę?” – dziecko nasłuchuje i rozpoznaje odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy, różne sprzęty, pojazdy,  zwierzęta. Przykładowa strona z odgłosami:  https://odgłosy.pl/

Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.

 Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. (Z ilu wyrazów składa się zdanie?:  Mama czyta książkę.)

Dzielenie na sylaby imion dzieci, rzeczy, zwierząt.

Wyszukiwanie imion dwusylabowych i trzysylabowych.

Rozróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej.
„Co to za wyraz?” – rodzic i dziecko naprzemiennie głoskują  wyrazy i zgadują. (m – a – m – a (mama), b – a –  l – o – n (balon) itp.
„Co słyszysz na początku / końcu/ w środku wyrazu?” (nagłos: kot (k), owoc (o) itp., wygłos: rak (k), kos (s) itd., śródgłos: bok (o), rak (a) itp.

Ciekawy artykuł pomagający nauczyć dziecko głoskować i dzielić wyrazy na sylaby: https://www.mjakmama24.pl/edukacja/pomoc-w-nauce/gloski-przyklady-aa-RZFj-caSE-AqfM.html

2. Ćwiczenia oddechowe - poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, wody mydlanej, chrupek, wiatraczków itp. Są także wplatane w opowieści i zabawy ruchowe.

Przesyłam link do ciekawych propozycji ćwiczeń oddechowych: http://zabawkilundi.pl/blog/cwiczenia-oddechowe-dla-dzieci/

3. Ćwiczenia motoryki narządów artykulacyjnych:

Ćwiczenia warg:

Cmokanie, parskanie, masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi i odwrotnie).

Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u ,i-a ,u-o, o-i, u-i, a-o, e-o itp.

Wysuwanie warg w „ryjek”, cofanie w „uśmiech”.

Wysuwanie warg w przód, następnie przesuwanie warg w prawo, w lewo.

Ćwiczenia języka:

„Głaskanie podniebienia” czubkiem języka, jama ustna szeroko otwarta.

Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych / krążenie językiem/.

Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.

Kląskanie językiem.

Dotykanie czubkiem języka na zmianę do górnych i dolnych zębów, przy maksymalnym otwarciu ust.

Język przyjmuje na przemian kształt „łopaty” i „grota”.

Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.

Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:

Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.

Płukanie gardła ciepłą wodą.

„Chrapanie” na wdechu i wydechu.

Głębokie oddychanie przez usta przy zatkanym nosie i odwrotnie.

 Ćwiczenia policzków:

Nadymanie policzków –„gruby miś”.

Wciąganie policzków –„chudy zajączek”.

Naprzemiennie „gruby miś” –„chudy zajączek”.

Nabieranie powietrza w usta, przesuwanie powietrza z jednego policzka do drugiego na zmianę.

Wybrała z Google: Jolanta Brzozowska

Dlaczego logopedzi stosują w swoich gabinetach ćwiczenia oddechowe?

Do czego są one potrzebne?

Oddech…

Oddech inaczej zwany respiracją to czynność fizjologiczna niezbędna do życia i nierozłącznie związana z prawidłowym mówieniem. Istotne jest aby wdech i wydech przebiegały we właściwy sposób. Podczas wdechu nabieramy tyle powietrza ile potrzebujemy do wypowiedzenia frazy (wyrazu, zdania).

Schemat oddychania:

Na co ma wpływ prawidłowe oddychanie?

Oddech będący naturalnym odruchem człowieka wpływa na całościowy rozwój i funkcjonowanie człowieka. Oddziałuje także na prawidłowe ukształtowanie oraz motorykę aparatu artykulacyjnego. Niewątpliwie dobre oddychanie wpływa na właściwe mówienie. Dziecko oddychające w nieprawidłowy sposób narażone jest na:

· niedostateczne dotlenienie organizmu (ograniczona pojemność płuc)

· częste infekcje górnych dróg oddechowych

· zaburzenia płynności mowy (niewłaściwe fazy oddechowe)

· wady wymowy np. seplenienie, rotacyzm, międzyzębowość – dzieci, które oddychają przez usta mają problem z pionizacją języka

· wiotkość mięśni warg i policzków, żwaczy

· wady zgryzu.

Cel i rola ćwiczeń oddechowych

Ćwiczenia oddechowe mają na celu pogłębienie oddechu oraz zwiększenie pojemności płuc. Ważne jest wydłużenie fazy oddechowej i wyrobienie właściwego dla mowy toru oddechowego oraz zsynchronizowanie faz wydechowych z treścią wypowiedzi. Ćwiczenia oddechowe stosowane w terapii logopedycznej dzieci pomagają zapobiegać wszelkiego rodzaju wadom wymowy i niewłaściwemu ukształtowaniu aparatu artykulacyjnego.

Zasady wykonywania ćwiczeń oddechowych:

Istnieje kilka reguł, którymi posługujemy się podczas ćwiczeń oddechowych. Wykonujemy je:

· w przewietrzonym pomieszczeniu,

· przed jedzeniem lub 2–3 godziny po posiłku,

· systematycznie 2–3 razy dziennie przez ok. 2–3 min,

· przedłużanie wydechu nie może być zbyt długie, bo może opróżnić płuca z tzw. „powietrza zapasowego”,

· dziecko nie wykona ćwiczeń, gdy ma katar, przerost trzeciego migdałka lub krzywą przegrodę nosa,

· ćwiczenia należy wykonywać w różnych pozycjach ciała, np. pozycji leżącej, siedzącej czy stojącej

· należy pamiętać, aby w czasie ćwiczeń mięśnie szyi, rąk i tułowia były rozluźnione, a postawa ciała swobodna,

· ćwiczenia oddechowe prowadzone z małymi dziećmi powinny być dostosowane do możliwości dziecka, a więc wymagają formy zabawy.

Przykładowe ćwiczenia oddechowe:

· dmuchanie na wiatraczek, piórka, skrawki papieru, watkę

· wydmuchiwanie powietrza przez rurkę do szklanki z wodą

· zdmuchiwanie świecy

· puszczanie baniek mydlanych

· poruszanie wydmuchiwanym powietrzem piłeczek, samochodzików po stole

· nadmuchiwanie baloników

· dmuchanie w gwizdek, instrumenty dęte

· chuchanie w ręce lub na zamarzniętą szybę

· wąchanie kwiatków

· chłodzenie gorącej zupy na talerzu

· ,,zdmuchiwanie” mlecza (tak długo, aż spadnie ostatnie nasionko)

· dmuchanie na obiekty pływające po wodzie

· zabawy z użyciem różnych zabawek np. „dmuchajki logopedyczne”.

Opracowały: Jolanta Brzozowska, Wioletta Mierniczek

w oparciu o artykuł P. Wyrębkiewicz - mowiedobrze.pl

zdjęcie: google.

03.03.2021

Adenoid, czyli trzeci migdał – okiem logopedy

Jednym z czynników zaburzających oddychanie jest adenoid, czyli przerośnięty migdał podniebienny, zwany również trzecim migdałem. Trzeci migdał utrudnia przepływ powietrza przez jamę nosową i niestety zapoczątkowuje cały ciąg niepożądanych zjawisk. Jednym ze skutków rozrostu migdałka gardłowego może być zakłócenie rozwoju mowy dziecka.
 

Dziecko z przerośniętym migdałem oddycha przez usta (szczególnie podczas snu), co negatywnie wpływa na jakość snu oraz powoduje wysuszenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła. W następstwie pojawia się większa skłonność do nawracających i przewlekłych zakażeń: angin, zapaleń krtani, tchawicy oraz odoskrzelowych zapaleń płuc. Upośledzona zostaje także wentylacja zatok przynosowych, co również sprzyja częstym stanom zapalnym. Dzieci z przerośniętym migdałem z powodu niedotlenienia są ospałe, apatyczne, drażliwe i szybko się męczą. Skarżą się na bóle głowy i utratę apetytu. Mają problemy z koncentracją, a przez to kłopoty w szkole.

Późnym następstwem przerostu trzeciego migdałka są zmiany w budowie twarzoczaszki (twarz adenoidalna, senno-gapowata) i powstawanie nieprawidłowego zgryzu. W wyniku ciągłego otwarcia ust podczas oddychania, żuchwa obniża się i cofa, a na górny łuk zębowy działają tylko policzki i powodują jego zwężenie, to z kolei powoduje wysklepienie się podniebienia do góry. Zwężenie górnego łuku zębowego sprawia, że zęby górne i dolne przestają do siebie pasować, a to predysponuje do powstawania wad zgryzu. Najczęściej są to zgryzy krzyżowe. Dodatkowo wychylają się górne siekacze, ponieważ mięsień wargi nie działa na nie z odpowiednią siłą. Oddychanie przez usta powoduje też obrzęk wargi górnej i charakterystyczne wygładzenie fałdy nosowo-wargowej. Niestety częste stany kataralne i zaleganie wydzieliny w nosie wywołuje nieprzyjemny zapach z  ust dziecka. 

 Przy zwężonej górnej części jamy gardłowej z powodu zbyt dużego migdałka gardłowego, występują rożne wady wymowy. Zaburzenia mowy polegają na zmianie jej dźwięczności. Mowa jest bezdźwięczna, nosowa. Powstałe wady zgryzu powodują złą artykulację głosek zębowych [s],[z],[c],[dz] – najczęściej ich realizację międzyzębową. Wysokie wysklepienie podniebienia sprzyja wadliwej artykulacji głosek dziąsłowych

[sz], [ż], [cz], [dż], [r], [l]. 

 Także kłopoty ze słuchem mogą częściowo lub całkowicie zaburzyć proces mowy lub spowodować szereg innych zmian w wymowie. Migdałek uciska trąbki słuchowe, co zmniejsza ich wentylację i doprowadza do nagromadzenia się płynów i wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Powikłaniem tego stanu zapalnego jest  niedosłuch typu przewodzeniowego. Manifestuje się on słabym reagowaniem na polecenia słowne i zwiększaniem głośności odbiorników radiowo-telewizyjnych. Dziecko słyszy tak, jakby rozmawiało z kimś, kto znajduje się w pomieszczeniu za ścianą!

/ rysunek i tekst opracowano w oparciu o GOOGLE/ Jolanta Brzozowska i Wioletta Mierniczek

Dziennik wydarzeń – doskonały sposób na opowiadanie

Opowiadanie o tym co działo się w przedszkolu wymaga od dziecka zdolności narracji, która pojawia się dopiero w wieku przedszkolnym. Narracja jest silnie związana zarówno z językiem, pamięcią, jak i umiejętnościami lewopółkulowymi, gdyż wymaga językowego odtworzenia sekwencji zdarzeń.

Aby ułatwić dziecku opowiadanie o różnych zdarzeniach, polecamy prowadzenie dziennika wydarzeń. Jest to rodzaj pamiętnika tworzonego wspólnie przez rodzica i dziecko, w którym każdego dnia zapisujemy ważne wydarzenia z życia dziecka (urodziny, wyjście do kina, do teatru, do zoo) oraz codzienne sytuacje (zakupy, pieczenie ciasta, spacer, wizyta na placu zabaw). Wpisy opatrujemy prostym rysunkami, zdjęciami, zasuszonymi listkami lub kwiatkami, pocztówkami, biletami wstępu, rachunkami za zakupy, czy papierkami po cukierkach.

Takie uwiecznianie różnych sytuacji w dzienniku umożliwia dziecku powracanie do minionych zdarzeń i przeżyć oraz opowiadanie o nich innym, ćwiczy użycie czasu przeszłego oraz rozumienie relacji czasowych.

Jolanta Brzozowska

Wioletta Mierniczek

03.12. 2020

„Parasol ochronny”………….., gdy twoje dziecko ma problem z utrzymaniem płynności w mowie.

I. Pozwól dziecku na swobodę w mówieniu:

• niech dziecko mówi, kiedy ma na to ochotę (nie zmuszaj do wystąpień publicznych),

• nie nagradzaj za płynności w mowie,

• unikaj komunikatów, typu: „mów wolniej”, „nie denerwuj się”, „weź głęboki oddech”,

• akceptuj sposób, w jaki dziecko mówi, skupiaj się na treści komunikatu,

• jeśli dziecko ma potrzebę porozmawiania z Tobą o swoim problemie w mowie – zrób to, możesz go wesprzeć, mówiąc, że każdy z nas miewa czasem kłopoty z płynnym mówieniem.

II. Bądź dobrym wzorem mówcy dla dziecka:

• używaj mowy: zwolnionej, śpiewnej, wykorzystuj proste słownictwo i łatwe konstrukcje gramatyczne – dostosowane do poziomu dziecka, buduj krótkie frazy,

• bądź dobrym słuchaczem – utrzymuj kontakt wzrokowy, okazuj niewerbalnie, że słuchasz tego, co mówi, a nie jak mówi; nie przerywaj dziecku – naucz tego wszystkich członków rodziny.

III. Zadbaj o spokój w otoczeniu i świecie wewnętrznym dziecka

• zapewnij dziecku: regularny, spokojny tryb życia – stałe pory snu i posiłków,

• aranżuj gry i zabawy wyciszające (np. rysowanie, śpiewanie itp.) i rozluźniające (rozładowujące napięcie); baw się wspólnie z dzieckiem,

• zadbaj o dobre relacje z dzieckiem i harmonię w jego otoczeniu;

• staraj się zminimalizować stres (negatywny i ograniczając pozytywny) i napięcie w otoczeniu dziecka.

IV. Zapewnij atmosferę bezpieczeństwa wokół dziecka:

• upewniaj się, że Ty i Twoje dziecko macie okazję do okazywania otwarcie waszych uczuć – dbaj o dobry kontakt ze swoim dzieckiem,

• gestem i słowem okazuj miłość dziecku (przytulaj, zapewnij kontakt dotykowy),

• rozmawiaj z dzieckiem często – stwórz przestrzeń dla spontanicznych wypowiedzi dziecka, ale nie wymuszając mówienia,

• wprowadź jasne, czytelne, przestrzegane przez wszystkich dorosłych zasady wychowawcze i stosuj konsekwencję w postępowaniu wobec dziecka,

• dbaj o swój spokój – korzystaj z konsultacji z logopedą.

V. Buduj pozytywna samoocenę dziecka i wiarę w siebie:

• sprawdzaj realność swoich oczekiwań wobec dziecka - nie wymagaj od niego zbyt wiele,

• podnoś samoocenę dziecka, wzmacniaj je pozytywnie stosując konkretne pochwały,

• unikaj wyręczania dziecka – pokaż, że wierzysz, że potrafi ono wykonać dobrze czynności (dostosowane do wieku i możliwości) – proste obowiązki (sprzątanie po sobie zabawek itp.), pozwól mu popełniać błędy.

/Opracowano i zdjęcie w oparciu o GOOGLE/ Jolanta Brzozowska

PIĘĆ NIEZAWODNYCH SPOSOBÓW,

żeby dowiedzieć się, co było w przedszkolu

1. Pytaj o konkrety.

Zapytaj, co było na obiad. Czy Maks, kolega z przedszkola, już wyzdrowiał. Czy nauczyli się dziś jakiegoś nowego wierszyka. Czy spotkało go coś miłego w ciągu dnia. A może coś przykrego, jeśli buzia twojego dziecka na wejściu jest skrzywiona. Czy byli dziś na spacerze. Cokolwiek, czego jesteś pewna, że się zdarzyło, a na co twoje dziecko na pewno będzie umiało odpowiedzieć.

2. Łap się szczegółów.

Zapytaj co na placu zabaw najbardziej mu się podoba, jakie są na nim zabawki. Pamiętasz, że lubił się bawić przedszkolną kuchenką? Zapytaj, czy jeszcze mu się nie znudziła, a może jest jakaś nowa zabawka w przedszkolu?

3. Nie wnikaj, kiedy nie musisz, wnikaj, kiedy czujesz, że dziecko tego potrzebuje.

To cecha ludzi, z którymi fajnie się rozmawia. Prędzej czy później dowiesz się, o co chodzi, a na razie rozmawiajcie o tym, co sprawia przyjemność dziecku.

4. Nigdy swoich wniosków nie bierz za ostateczną prawdę.

5. Słuchaj.

Daruj sobie pytanie, jak było w przedszkolu. Nie wnikaj. Poczekaj, aż malutki organizm przestawi się z trybu PRZEDSZKOLE na tryb DOM i przywitaj go słowami "fajnie, że już jesteś".

Opracowała na podstawie artykułu J.Jaskólskiej Wioletta Mierniczek

Szumki, syczki, ciszki, a może rerki, kapki, wafki?

Brzmi tajemniczo? Nie dla Nas!

W zajęciach logopedycznych uczestniczą dzieci wymagające terapii logopedycznej, zakwalifikowane przez logopedę szkolnego na podstawie orzeczenia lub opinii poradni psychologiczno – pedagogicznej lub wyników uzyskanych z badań przesiewowych.

Gabinet Logopedyczny oferuje pomoc w zakresie:

• diagnozowania stopnia rozwoju mowy dziecka

• usuwania wad wymowy

• terapii zaburzeń mowy i komunikacji – afazji, dyzartrii, niepłynności mówienia, autyzmu, niedosłuchu, oligolalii

• opóźnionego rozwoju mowy.

Terapia obejmuje ćwiczenia korekcyjne w zależności od rodzaju i stopnia zaburzeń wymowy. Oprócz ćwiczeń wspomagających artykulację i ćwiczeń oddechowych, proponowane są ćwiczenia i zabawy stymulujące językowy rozwój dzieci, ułatwiające mówienie, czytanie i pisanie.

Główne zadania logopedy to: 

• korekta toru oddechowego i siły wydechu

• korekta ułożenia narządów artykulacyjnych

• opanowanie głosek w zależności od możliwości dzieci

• rozwijanie słuchu fonemowego

• kształtowanie prawidłowej wymowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej i gramatycznej

• stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy

• automatyzacja poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń

• usprawnianie techniki czytania, pisania i opowiadania

https://view.genial.ly/5e7b2eb62263100e13ddeec6/horizontal-infographic-review-ewelina-skolozdrzy-cwiczenia

J. Brzozowska, W. Mierniczek

Jak stymulować mowę dziecka? - praktyczne rady dla Rodziców

1. Wykonuj z dzieckiem ćwiczenia oddechowe utrwalające prawidłowy sposób oddychania. Naśladujcie odgłosy otoczenia.

2. Ucz dziecko koncentrowania wzroku na rozmówcy. Patrz na dziecko, kiedy do niego mówisz oraz kiedy oczekujesz od niego odpowiedzi.

3. Nie wyręczaj dziecka w mówieniu. Nie przerywaj mu. Jeśli ma trudność z wypowiedzeniem wyrazu, pozwól mu spokojnie dokończyć, po czym powiedz ten wyraz jeszcze raz - poprawnie.

4. Nie poprawiaj uporczywie każdego słowa i każdej niegramatycznej wypowiedzi dziecka.

5. Pokazuj mu różne przedmioty i nazywaj je. Powinny to być przedmioty codziennego użytku, z którymi dziecko często ma kontakt, np. zabawki, jedzenie, ubrania.

6. Oglądajcie wspólnie obrazki. Opowiadaj dziecku co się na nich znajduje, wskazuj na różne przedmioty, opisuj je, nazywaj. Zadawaj dziecku krótkie proste pytania prowokujące do mówienia. Jeśli dziecko nie zna odpowiedzi, można mu podpowiedzieć i nazwać przedmiot lub czynność. Nigdy jednak nie należy od razu odpowiadać za dziecko. Trzeba dać mu szansę, aby się zastanowiło i spokojnie odpowiedziało.

7. Zachęcaj dziecko do udziału w codziennych czynnościach. Opowiadaj o tym, co robicie.

8. Nazywaj emocje. Podczas czytania, oglądania obrazków, czy sytuacji z życia codziennego warto nazywać emocje.

9. Wzmacniaj pozytywnie osiągnięcia dziecka poprzez pochwałę oraz powtórzenie wypowiedzianego przez nie słowa.

10. Czytaj dziecku. Warto poświęcić choćby 15-30 min dziennie na przeczytanie dziecku bajeczki. To nie tylko rozwija wyobraźnię, lecz także poszerza zasób słownictwa, uczy koncentracji uwagi i daje dziecku poczucie bliskości.

11. Ucz dziecko piosenek, wierszyków i wyliczanek.

12. Zachęcaj do rysowania. Komentuj co robi, opowiadaj o tym co widzisz na obrazku. Zadawaj pytania.

13. Kontroluj, czy dziecko rozumie Twoje polecenia. Polecenia powinny być proste i dotyczyć czynności lub przedmiotów, które są dziecku bliskie.

14. Ważne, aby dziecko miało kontakt z innymi dziećmi i dorosłymi - to wzmocni w nim potrzebę komunikowania się.

15. Nie wymagaj od dziecka, aby wymawiało głoski, na które rozwojowo nie jest jeszcze gotowe.

16. Dbaj o poprawność swoich wypowiedzi. Pamiętaj, że dziecko naśladuje właśnie Ciebie! Nie posługuj się językiem dziecka. Nie spieszczaj nadmiernie form.

logopeda szkolny - Wioletta Mierniczek

PRZYKŁADY ZABAW LOGOPEDYCZNYCH - część IX

Drodzy Rodzice, dzisiaj proponuję trzy quizy rozwijające zasób słownika Waszych dzieci:

1. Kiedy używamy przedmiotu z obrazka? W lecie czy w zimie? Wybierz:

http://pisupisu.pl/przedszkole/lato-zima

2. Wskaż obiekt o podanym położeniu w tabeli:

https://www.matzoo.pl/zerowka/polozenie_47_325

3. Poznajemy kolory:

https://www.matzoo.pl/zerowka/kolory_46_318

Miłej zabawy,

logopeda szkolny – Wioletta Mierniczek

PRZYKŁADY ZABAW LOGOPEDYCZNYCH - część VIII

Drodzy Rodzice!

Dzisiaj chcę zachęcić Was i Wasze dzieci do wykonania kilku wesołych ćwiczeń logopedycznych, usprawniających aparat mowy. Do ich wykonania potrzebne będą między innymi piórka, wiatraczek i kartka papieru.

https://www.youtube.com/watch?v=Lod1r88h61I

Miłej zabawy,

logopeda - Wioletta Mierniczek

PRZYKŁADY ZABAW LOGOPEDYCZNYCH - część VII

Drodzy Rodzice!

Dzisiaj chcę Wam polecić bajki do słuchania - www.bajkowisko.pl

Jest to największa biblioteka słuchowisk dla Waszego dziecka. Najlepsi polscy lektorzy i znani artyści czytają ciekawe historie wzbogacone o piękne ilustracje. Na początek dwa audiobooki:

1. „Opowieści niezwykłe” https://www.youtube.com/channel/UCfNFD9kA84WtfckM0O7ftUg

2. Syrena - Hans Christian Andersen https://www.youtube.com/watch?v=VubCpPqFNPM

Serdecznie zapraszam!

logopeda - W.Mierniczek

pobierz materiały

pobierz planszę